Her okul, II.Dünya Savaşı’ndaki Alman tarafının, Avrupa’da Nazi nüfuz alanına dağılmış toplama kampları takımyıldızında milyonlarca uyuşturucuyu haksız yere hapsettiğini biliyor. Bu kamplardaki koşullar insanlık dışıydı, en azından söylemek gerekirse, staj yaptıkları aylar veya yıllar boyunca her mahkumu takip eden açlık, hastalık ve kasıtlı cinayetle doluydu.
Bununla birlikte, galiplerin tarih kitaplarından büyük ölçüde kaçan şey, savaşın sonunda 1945 yazında milyonlarca Alman esiri alan ve kabaca açlıktan ölen Müttefik kuvvetler tarafından bir başka internasyon ve toplu cinayet programının bir araya getirilmesidir. dörtte biri ölümüne.
Rheinwiesenlager’ın ya da “Rhine Camps” ın hikayesi daha sonra savaştan sonra onlarca yıl boyunca profesyonel tarihçiler tarafından örtülmüş ve gizlenmişken, kurtulanlar eskimiş ve mahkum kayıtları yok edilmiştir.
Rheinwiesenlager: Kayıp Savaşın Son Hareketleri
1945 baharında, el yazısı Almanya için duvardaydı. Alman SS ve Wehrmacht kuvvetleri, Sovyet Kızıl Ordusu’nun doğudaki ilerlemesini yavaşlatmak için Viyana ve Berlin’de umutsuzca son duruş eylemleri düzenlerken milyonlarca Müttefik birliği batıya Rheinland’a döküldü.
Bu çöküş sırasında, Alman General Jodl zaman kazanmak için ateşkes müzakerelerini durdururken, üç milyon kadar Alman askeri Doğu Cephesinden ayrıldı ve Almanya’ya muzaffer Sovyetlerden daha az intikam sahibi olmasını umdukları Amerikan veya İngiliz birliklerine teslim edildi. .
Alman akını hızla o kadar büyüdü ki, İngilizler mahkumları kabul etmeyi bıraktı ve lojistik sorunlara atıfta bulundu. Almanların resmi, kaçınılmaz bir Alman teslimiyetini ertelemek için topluca kendilerini toparladıklarını gören ABD General Eisenhower, birliklerine teslim olan Alman askerlerini 8 Mayıs’ta resmen teslim olmaya zorlayan askerleri vurmalarını emretti.
Ancak mahkersmlar akmaya devam etti ve hepsinin ABD Ordusu kaderine karar vermeden önce işlenmesi gerekiyordu.
Daha sonra Ordu, Almanların Polonya’da kullandıklarına benzeyen çok sayıda istenmeyen insanla başa çıkmak için bir çözüm buldu: büyük tarım arazilerini komuta edin ve bir şeyler çözülene kadar mahkumların etrafına dikenli tel sarın.
Böylece 1945 baharının sonlarında Batı Almanya’da düzinelerce büyük toplama kampı ortaya çıktı ve yaz başında, Alman savaş esirleri hala yıpranmış üniformalarını giymeye başladılar.
Ordu subayları, SS personeli ve kollarında kan grubu dövmesi olan (genellikle SS üyeliğinin bir işareti olan) erkekler gibi şüpheli görünen mahkumları sıyırdılar ve onları özel inceleme için istihbarat subaylarına ve savaş suçları araştırmacılarına gönderdi.
Bu arada memurlar, Wehrmacht, Luftwaffe ve Kriegsmarine’nin rütbe ve dosya mensuplarının yere basitçe bir yer seçmesine ve zincirden biri eve gidebileceğine karar verene kadar oturmasına izin verdi. Ya da öyle düşündüler.
